Siem Reap

De wekker ging vroeg want om 7:15 moest ik bij de bus halte zijn. Deze was een paar straten verder dus lopend prima te doen. Aangekomen bij de bus. “Je naam staat niet op de lijst. Heb je een stoel nummer?” Uhhhh nee.... me tas werd gelijk weer uit de bus gehaald. Ik moest wachten en er werd druk gebeld.... nodige scenario’s gingen door mijn hoofd. Ik dacht namelijk dat ik moest wachten in de hoop dat iemand niet zou komen opdagen. Geen idee of dat ook zo was maar ik had uiteindelijk een stoel. Niet echt relaxt maar het was een plek en de bus kon gaan. Al snel raakte ik aan de praat met een Amerikaans meisje naast me. Zo ging de busrit eigenlijk vrij vlot. Stopte eerst bij de ambassade van Cambodja om een visum te krijgen. Doorrijdend naar de grens overgang. Toen we uitstapte had ik het idee dat we in een markt beland waren. Dan moet je eerst Thailand uit. Dus gebouw in en de juiste papieren overhandigen en stempels krijgen. Daarna buiten het gebouw was er een lijn. Als of je voor je gevoel ook daadwerkelijk de grens over stak. Daar werd ik eigenlijk geshockeerd.... na die lijn om de hoek zat een graat magere vrouw met een naakt kind voor haar op de grond te bedelen. Een aantal passen verder was het verkeer nog meer een chaos als dat ik gewend was vanuit Thailand (wat al best chaotisch kan zijn). Er hing een raar sfeertje.... of in ieder geval ervaarde ik dat zo. Bij de bus aangekomen moesten we binnen de paspoorten aan de reisleider geven die ze voor ons zou stempelen.  We kregen onze lunch en konden bij een soort casino, al dan niet in een hotel, naar de wc. Buiten even een een luchtje geschept. Anderen namen hun lunch mee, wat gelijk leiden tot gebedel van kinderen. Een vrouw gaf een kind ook daadwerkelijk geld. Naar mijn idee wordt het bedelen nou niet echt minder op deze manier, toch snap ik ook weer waarom je het wel zou geven.... ik was alleen al blij dat ik het zo met deze organisatie gedaan heb. Voelde me zo ongemakkelijk. En in welk land sta ik nu eigenlijk. Het voelde een beetje als niemandsland. Daarna door naar de grens controle van Cambodja. Ook daar weer een stempel gehaald. Zo nu op weg naar Siem reap. Wat nog best een groot stuk rijden was! Wat is zag waren alleen maar uitgestrekte platte velden. Leek gewoon op Nederland maar dan was dit voor het grootste gedeelte rijst. Maar verder zag ik allemaal hutjes en zand op de weg.... ik dacht alleen maar, wat doe ik hier ik wil weer terug!!!! Ondanks dat de natuur mooi was. Maar de huizen, de mensen en het plastic overal gaf mij de indruk van MEGA ARMOEDE. Dat ze niks hebben. Voelde heel raar, vooral omdat ik me afvroeg of ik ze dan juist met mijn geld wilde helpen. Maar dat was gelijk een nooooo, ik wilde nog steeds kei hard wegrennen. Ook het aankomen in Siem Reap zelf werd er niet beter op. Ze zeiden in de bus dat je er voor kon kiezen een tucktuck bij hun vandaan te boeken naar je hostel. Voor een goede prijs natuurlijk. Maar ik weigerde, zag dat het koopbaar was dus ben gaan lopen. Buiten de poort bleven de tucktuck drivers zeuren of je meeging.... eenmaal een stuk verder werd het minder. Wel voelde ik me bekeken en verre van op mijn gemaakt in dit rare land. Winkels zien er oud en vies uit. Wel zag ik overal telefoon winkels. Toen ik langs een gebouw liep dacht ik nou dit ziet eruit als een leuke hostel. Als je daar mag verblijven zou dat echt vet zijn. Ik liep door, kon mijn hostel niet vinden dus vragen. Bleek het toch dat hostel te zijn. Met zwembad. Er hing een feest sfeer dus ik was eigenlijk gelijk wat vrolijker. Savonds wel nog naar buiten geweest de donkere laan af op zoek naar eten, want wat is het hier duur!!!! Zeker als je het met Thailand vergelijkt.

Twee dagen bleef ik in het hostel.... ik moest gewoon bijkomen van al ik had meegemaakt en wat me bezig hield. Wilde nog steeds weg lopen maar had met mezelf een deal gemaakt. De Angkor Wat zijn een van de grootste en prachtigste tempel ruïnes die er zijn. Je verlaat Cambodja niet voordat je die gezien hebt. Ook had ik al snel voor mezelf besloten, dit wordt een 3 dagen pas. Maar hoe er heen wat is het goedkoopst. Veel onderzoek gedaan uiteindelijk met een jongen uit mijn kamer. Ieder vervolgens zijn eigen weg gegaan en ik besloot een scooter te huren voor 5 dagen. 3x Angkor Wat en 2x andere tempels. Ondanks dat deze uitpuzzelend samen handig was had ik niet veel aansluiting met de mensen in mijn doorroom. Zal wel de bedoeling zijn. Ook voelde ik me anders. Iedereen maar in de party stemming en aan de alcohol. Iets waar mijn hoofd helemaal niet naar staat!!! Dus veel tijd voor mezelf!

Tempel dag 1: normaal opgestaan en zoekend naar de kaart verkoop, iets te ver door gereden maar uiteindelijk gevonden. Vervolgens naar de tempels. Mijn plan was de eerste dag de wat kleinere tempels te bezoeken. Ik stopte dan ook bij elke stenen hoop dat zei dat het een tempel was. Ik wilde alles zien! Het tempel complex is een oude stad. Waar volgens de verhalen nog meer mensen leefde als in Europese steden rond die tijd. Dus je kan je wellicht wel voorstellen dat het complex mega groot is! De stad zou naar verhalen ook goed ontwikkeld zijn met kanalen en andere technische snufjes. Ook zijn er verhalen dat ze de geschiedenis kwa tijd een beetje verdraaid hebben.... afijn de thaien en de Vietnamezen hadden wel zin in wat meer land uitbreiding en gingen oorlogje voeren. Vooral de thaien hadden wel zin in wat extra tempels waardoor de bevolking vanuit de tempels gevlucht zijn naar Phnom Phen wat dus daardoor de hoofdstad is geworden. Waar toch een aantal voor deze informatie gidsen hadden ingeschakeld hete mijn gidsen Google en YouTube. Veel verhalen van teleurgestelde mensen die amper informatie kregen omdat de gidsen niet genoeg wisten of toch niet goed genoeg Engels konden.

Dag 2 had ik bestemd voor een andere tempel. Maar was dusdanig moe dat ik moeite had met opstaan. Ik kwam een Nederlands meisje tegen en hielp haar wat opweg. Ze had een probleem met haar telefoon dus met de scooter opzoek naar iemand die het kon fixen. Maar helaas niet gelukt. Dus beu van het zoeken gingen we gewoon op pad naar de buiten wijken van Siem Reap. Kijken of we meer richting het platteland konden gaan kijken hoe het er daar uit zit. Want nog steeds was ik nog niet gewend aan Cambodja. Zeker blij dat we het gedaan hadden want wat zag het er mooi uit en wat zijn de mensen toch vrolijk. Iedereen lacht bijna en veel kinderen die hallo zeggen een zwaaien. Wel licht hier zo veel meer plastic als in Thailand en zijn er stukken die echt vies zijn. Ook opvallend was dat hier veel jonge kinderen gewoon bloot rondlopen. Iets wat je in Thailand nooit zou zien. Voelt toch een beetje als armoede. Maar dat kan ook mijn interpretatie zijn.

Tempel dag 3: 4:00 de wekker voor zonsopkomst bij de Angkor Wat tempel. Ik had een programma gelezen hoe je de menigte kon vermijden. Dus daar heb ik me aan gehouden. Ook had ik opgezocht waar ik dan moest staan om de mooiste foto’s te maken. Dat was buiten de tempel aan een plas. Ik die richting op lopen maar daar was niemand..... mmmm🤔. Dan zal het hier toch niet zijn. Terug naar het kanaal om de stadsmuur van de tempel. Ik wist dat ik niet goed zat maar geen idee waar het wel was. Maar desondanks was de zonsopkomst prachtig!!!! Nu zou je zeggen ga de tempel bezoeken maar nee ik ging naar de tempel waar de film van Tombraider is opgenomen. Ik moest nog even wachten om naar binnen te kunnen. Gelukkig waren alle kinderen en vrouwen die aan je hoofd zeuren of je wat wil kopen rustig. Yes een van de eerste binnen en wat hing er een magische sfeer. Bomen groeide op, in en rondom de tempel ruïnes. De zon kon nog niet overal op schijnen waardoor het soms bijna sprookjes achtig was. Tijdje gezeten om van dit alles te genieten. Ik kwam een heel oud vrouwtje tegen die armbandjes uitdeelde. Wat een prachtig mens om te zien! Vervolgens nog naar een paar andere tempels geweest op het complex. Inmiddels werd het lunch tijd. Dus ik ging opzoek naar een plek waar ik kon picknicken met wat fruit dat ik mee had. Langs een mix van een meer en een zwembad leek me wel een leuk idee. Weg van de zeurende mensen even rustig uit de zon. Toen ik zoekende was naar een definitief plekje zei een Cambodjaan dat ik op zijn kleed mocht zitten. Hij was immers klaar en had er voor betaald. Dankbaar maar toch aarzelend ging ik op zijn verzoek in. Vervolgens kreeg ik nog te drinken aangeboden die hij teveel had ingeslagen. Wat super lief! Ik dacht dat hij met zijn vriendin was maar dat bleek later een vriendin te zijn. Ook vertelde hij dat hij uit een gezin kwam dat het niet breed had. En ondanks dat deelt hij toch dat wat hij heeft met mij. Hij was een tucktuck driver en daarom spreekt hij goed Engels. Gegevens uitgewisseld zodat ik hem evt kon aanbevelen als mensen daar om vroegen. Dat kon hij erg waarderen. Wat een ingetogen, vriendelijke en behulpzame jonge man. Mijn ijs voor de Cambodjanen was nu toch wel gesmolten. Als je verder kijkt zijn ze dus super lief.

Vervolgens nog naar een tempel 17 km buiten het complex gegaan. Toen ik terug keerde begon het al wat meer te schemeren.... dus ja dat wordt ook nog een zonsondergang meepakken. Wat een lange dag!!!

Tempel dag 4: vroeg opstaan lukte niet na zo’n lange dag. Dus wat later aan de laatste Angkor Wat dag begonnen. Vandaag stonden de twee hoogte punten op het programma. Bayon en Angkor Wat zelf. Angkor Wat zelf is een stukje van het hele complex wat dus ook Angkor Wat heet. Daar hebben alle rijke en meer elite mensen gewoond. Bayon was meer het dorp dat er boven licht waar de mensen zelf meer woonde. Hoogte punt van Bayon was de tempel met de vele gezichten. Vervolgens kwam ik aan bij Angkor Wat waar ik nadat ik binnen de stadsmuren kwam gelijk besefte waar nu de zonsopkomst plek was. Ja dus BUITEN de TEMPEL maar BINNEN de MUREN. Ik moest zo lachen bij mezelf. En ik tegen al die mensen die ik naar binnen zag lopen maar zeggen die zijn zot dat ze naar binnen gaan.... karma. Omdat het al laat was, was ik uiteindelijk een van de laatste nog in de tempels. Wat een prachtige plek ook weer! Met wat treuzelen heb ik hier dus ook een soort van zonsondergang meegepakt. Wat een plaatje.

Dag 5: me laatste dag scooter. De avond ervoor was ik Lilly tegen gekomen bij ons 19-20 gratis 1x bier uurtje in het hostel. Overigens zit er bijna een heel animatie team in dat hostel die ook allemaal bar tours organiseerd. Na een ochtend chillen toch met haar op pad gegaan naar een tempel zo’n 50 km buiten de stad. Deze tempel was niet gerenoveerd en dus meer in oude staat met ook groeiende bomen. Wat scooter betreft niet een van de meest goede dagen. 1 op de heen weg aangehouden en een bon gekregen. Voor: licht aan OVERDAG! Dat is hier strikt verboden😂. Toen we in de schemer tegen het donkere aan weer terug naar huis reden kreeg ik een vlieg in mijn oog. Wilde de scooter parkeren aan de zijkant van de weg. Normaal blijf ik op de weg maar de weg was niet zo breed dus ik dacht ik geef het verkeer wat ruimte en ik parkeer hem naast de weg. In slakke gang van de weg af, knijp nog zacht in me remmen maar door het toch rullere grint gleed de achterband onder ons vandaan. Daar lagen we...... Noooo. Als eerste naar Lilly gekeken en naar de scooter. Die zal ook denken die kan niet rijden terwijl ik toet nu toe echt goed reed. Maar met een kleine schaaf op haar hand was alles prima. Ook de scooter had niks. Gelukkig maar!!! Dan krijg ik geen gedoe met de verhuurder die al erg apart was. Zelf zag ik nu wel dat ik een wat grotere schaaf op me onderarm had. Maar alleen een schaaf dus komt goed. Nog wat schoon gemaakt en weer verder gereden. Gelukkig deed de scooter verhuur niet moeilijk. Zelfs niet toen hij mijn schaaf zag en hoorde dat dat vandaag gebeurt was. Hij gaf me zelfs schoonmaak advies.

De dagen erna heb ik nog wat was laten doen, gechilled, wat gezwommen en nog naar de night market geweest. Vond het lastig bedenken waar ik heen wilde want in de hoofdstad had ik nog geen zin. Had eigenlijk nergens echt zin in. Maar ja uiteindelijk had ik zin om naar Kampot te gaan richting het zuiden. Bus geboekt en weg. Had het hier nu toch ook wel gezien!!!